"Good Engels"
Kinderziekenhuis Good Engels
Het kinderziekenhuis Good Engels (ooit begonnen als meisjesweeshuis Adèle Grisar, gelegen in de, jawel, Albert Grisarstraat) is nu een residentie. "Good Engels" was voor de Antwerpenaar een begrip. Iedereen kende het prachtig 19° eeuwse neogotische kasteelgebouw. Verscheidene jaren stonden het poorthuis,ook wel "Kasteeltje" genoemd en één van de vleugels leeg, zodat beslist werd er loften en nieuwbouwappartementen met ondergronds een parkeergarage te bouwen. In 1998 verhuisde het kinderziekenhuis naar de campus van het Middelheim. Aan de Boomgaardstraat is er nog wel een kinderopvangverblijf met de naam "Good Engels".
Met zijn van oorsprong Duitse schoonbroer Frédéric Speth (1851-1920) richtte Charles Good in 1891 de Société Anonyme pour l’Importation des Huiles de Graissage op, die vanaf 1908 belangrijke installaties uitbouwde in de petroleumhaven op het Zuid. Uit de fusie van een viertal dochterondernemingen ontstond in 1901 de Société Anonyme d’Armement, d’Industrie et de Commerce. Beide maatschappijen zouden in 1933 fusioneren tot de Belgian Gulf Oil Company. Good, bijgenaamd ‘roi du pétrole’, ook actief in maritiem transport en verzekeringen, en als beheerder in het bankwezen en de energiesector, zetelde sinds 1901 als rechter aan de Handelsrechtbank, en engageerde zich met zijn echtgenote in de liefdadigheid. Door hun kinderen werd in 1933 de kinderkribbe, later het kinderziekenhuis Good-Engels opgericht.
Info afkomstig van en verder lezen op de onroerend erfgoedpagina over het huis (Hôtel Good-Engels) aan de Koningin Elisabethlei 18.
Charles Good was een bekende figuur in charitatieve projecten, Suzanne (zie foto hieronder) was verpleegster en één van de oprichtsters van de kinderkribbe.
extra:
Mevrouw Adèle Grisar, de weduwe van
Ernest Grisar, die in 1899 was gestorven, was zeer
actief op vlak van de liefdadigheid. Ze was voorzitster van het komitée der
Dames Patronessen van verlaten kinderen. Deze vereniging nam de opvoeding
van de achtergelaten en alleenstaandekinderen ter harte. Wanneer de kinderen oud
genoeg waren om op eigen benen te staan zorgden ze voor een goede betrekking.
Het meisjesgesticht werd naar Adèle Grisar genoemd. De gemiddelde opvang per dag
bedroeg in 1912 ± 94 meisjes. Mevrouw Grisar organiseerde regelmatig feestjes en
uitstappen voor de kinderen uit de gestichten.
Zo zag het er in dat meisjesweeshuis dan uit. Meer foto's op de schitterende facebookpagina; https://www.facebook.com/media/set/?set=a.1073040829560980&type=3