Souterliedeken 145
Den C.
xlv, psalm. Laudate anima mea Dominum.
Nae die
wijse. Looverkens dat zijn looverkens
Loven so wilt mijn siel den Heer,
loven wilt Hem en dancbaer zyn
Ick sal hem van goeder herten seer
seghenen en loven met bliden schyn
T’ allen termyn, hem dancken fyn
Den Heere der heeren, vol alder eeren
Mynder sielen medecyn.
Hopen, betrouwen en wilt doch niet
op princen, en menschen kindren quaet
daer men gheen salicheyt in en siet
want sinen gheest ter aerden gaet
dan metter daet, haer ghedachtê en raet
sal moeten versmoren: en bliven verloren
want verganclyck is haren staet.
Salich is hy, dyen Iacobs God
wesen en hulper wil altyt
syn hoep in den Heer (dat is het slot)
is in sinen God ghebenedyt.
den hem wydt, daertryck subyt
die zee, en rivieren, met al haer
dierê,
hy ghemaeckt heeft sonder respyt.
Eewich Zijn waerheyt hi bewaert.
dyen men hier ongehelyck aen doet
recht, ende bystant hij verclaert
ende can gheven spyse soet.
dyen den honger ghemoet: die Heere goet
die bedructe can vanden, en breken haer
banden
die ooghen der blinden hy open doet.
Rechten soe can die Heere snel
al die ghevallen ligghen daer
ende beminnen
den goeden wel:
den vreemden bewaren, als een vaer.
den weduwen voerwaer: den weezen te
gaer
sal hi ontfanghen, met groot verlanghen:
en breken der sondaers weghen swaer.
Eewich soe sal regneren, hoort
God onse Heere, van grooter cracht.
eewich (al nae zijn heylich woort)
dueren Zijn ryck sal, ende macht,
tot allen gheslacht: (Syon dit acht)
God sal tirumpheren: altyt regneren.
houden wilt dit in u ghedacht.
|
Antwerps Liedboek nr. 168
Van den storm van Munster
Wie was die ghene die die loouerkens brac.
Ende diese inder narren cappen stack
Het wil hem openbaren
Wi riepen dat cruyce al vanden hemel an
Wi vrome lantsknechten alle
Het was op eenen maendach
datmen den storm voor Munster sach
Ontrent den seuen vren
daer bleeft so menich lantsknecht doot
Te Munster onder die mueren
Die storm die duerde een corte tijt
Tot dat die metten waren bereyt
die metten waren ghesonghen
doen schoten wi daer drie bussen los
Alarm so sloeghen die trommelen.
Wi vielen Munster dapperlijck an
Wi leden schade so menighen man
Men sach daer menich bloet verghieten
Men sach daer menigen vromen lantsknecht
Het bloet liep ouer haer voeten
Die lantsknechten waren in grooter noot |
daer bleeffer wel drie duysent doot
In onderhaluer vren
Was dat niet een groote schare van volc
Noch en sal geen lantsknecht trueren
Wi weecken in een wilde velt
In die scanssen hebben wi geuuert ons gelt
Eenen raet
souden si ons gheuen
Wi riepen Maria gods moeder aen
Beschermt ons lijf ende leuen
Knipperdollinc tot sinen knechten sprack
Ghi borghers coemt hier op die wacht
Laet ons den hoop aenschouwen
Al waren
si noch drie duysent sterc
den prijs willen wi behouden
Een busschieter die daer was
Hi schoot drie cortouwen al op dat pas
Veel snelder dan een duyue
Wistent mijn vader ende moeder thuys
Si souden mi helpen trueren
Die dit
liedeken eerstmael sanck
Een vroom
lantsknecht \ is hi ghenaemt
Hi heuet seer wel ghesonghen
Hi heeft te Munster aen dans gheweest.
den rey is hi ontspronghen
|