| 
 
Souterliedeken 145 
Den C. 
xlv, psalm. Laudate anima mea Dominum.  
Nae die 
wijse. Looverkens dat zijn looverkens 
  
 
Loven so wilt mijn siel den Heer, 
 
loven wilt Hem en dancbaer zyn 
 
Ick sal hem van goeder herten seer 
 
seghenen en loven met bliden schyn 
 
T’ allen termyn, hem dancken fyn 
 
Den Heere der heeren, vol alder eeren 
 
Mynder sielen medecyn. 
 
  
 
Hopen, betrouwen en wilt doch niet 
 
op princen, en menschen kindren quaet 
 
daer men gheen salicheyt in en siet 
 
want sinen gheest ter aerden gaet 
 
dan metter daet, haer ghedachtê en raet 
 
sal moeten versmoren: en bliven verloren 
 
want verganclyck is haren staet. 
 
  
 
Salich is hy, dyen Iacobs God 
 
wesen en hulper wil altyt 
 
syn hoep in den Heer (dat is het slot) 
 
is in sinen God ghebenedyt. 
 
den hem wydt, daertryck subyt   
 
die zee, en rivieren, met al haer 
dierê, 
 
hy ghemaeckt heeft sonder respyt. 
 
  
 
Eewich Zijn waerheyt hi bewaert. 
 
dyen men hier ongehelyck aen doet 
 
recht, ende bystant hij verclaert 
 
ende can gheven spyse soet. 
 
dyen den honger ghemoet: die Heere goet 
 
die bedructe can vanden, en breken haer 
banden 
 
die ooghen der blinden hy open doet. 
 
  
 
Rechten soe can die Heere snel 
 
al die ghevallen ligghen daer 
 
ende beminnen
den goeden wel: 
 
den vreemden bewaren, als een vaer. 
 
den weduwen voerwaer: den weezen te 
gaer 
 
sal hi ontfanghen, met groot verlanghen: 
 
en breken der sondaers weghen swaer. 
 
  
 
Eewich soe sal regneren, hoort 
 
God onse Heere, van grooter cracht. 
 
eewich (al nae zijn heylich woort) 
 
dueren Zijn ryck sal, ende macht, 
 
tot allen gheslacht: (Syon dit acht) 
 
God sal tirumpheren: altyt regneren. 
 
houden wilt dit in u ghedacht. 
     | 
    
  
Antwerps Liedboek nr. 168  
Van den storm van Munster 
 
  
  
 
Wie was die ghene die die loouerkens brac.   
 
Ende diese inder narren cappen stack   
 
Het wil hem openbaren   
 
Wi riepen dat cruyce al vanden hemel an   
 
Wi vrome lantsknechten alle   
 
  
 
Het was op eenen maendach 
 
 
datmen den storm voor Munster sach   
 
Ontrent den seuen vren   
 
daer bleeft so menich lantsknecht doot   
 
Te Munster onder die mueren   
  
 
Die storm die duerde een corte tijt   
 
Tot dat die metten waren bereyt   
 
die metten waren ghesonghen   
 
doen schoten wi daer drie bussen los   
 
Alarm so sloeghen die trommelen.   
  
 
Wi vielen Munster dapperlijck an   
 
Wi leden schade so menighen man   
 
Men sach daer menich bloet verghieten   
 
Men sach daer menigen vromen lantsknecht   
 
Het bloet liep ouer haer voeten   
  
 
Die lantsknechten waren in grooter noot |   
 
daer bleeffer wel drie duysent doot   
 
In onderhaluer vren   
 
Was dat niet een groote schare van volc   
 
Noch en sal geen lantsknecht trueren   
  
 
Wi weecken in een wilde velt   
 
In die scanssen hebben wi geuuert ons gelt   
 
Eenen raet
souden si ons gheuen   
 
Wi riepen Maria gods moeder aen   
 
Beschermt ons lijf ende leuen   
  
 
Knipperdollinc tot sinen knechten sprack   
 
Ghi borghers coemt hier op die wacht   
 
Laet ons den hoop aenschouwen   
 
Al waren
si noch drie duysent sterc   
 
den prijs willen wi behouden   
  
 
Een busschieter die daer was   
 
Hi schoot drie cortouwen al op dat pas   
 
Veel snelder dan een duyue   
 
Wistent mijn vader ende moeder thuys   
 
Si souden mi helpen trueren   
  
 
Die dit
liedeken eerstmael sanck   
 
Een vroom
lantsknecht \ is hi ghenaemt   
 
Hi heuet seer wel ghesonghen   
 
Hi heeft te Munster aen dans gheweest.   
 
den rey is hi ontspronghen 
  
     |