Index of /maus

O Heer die onze Vader zijt

Gezang 463 [melodie Rest of Elton]

Dit lied is de bijdrage van een Quaker aan onze liederenschat uit de kerk der eeuwen. J.G. Whittier (1807-1892). Eenvoudige afkomst, autodidact, al vroeg betrokken bij de abolitionists (afschaffing van de slavernij). Pacifist en strijder tegelijk, horend bij een cultuurkritische kerkgemeenschap en cultureel zeer actief etc. In zijn tijd is hij vooral bekend als groot dichter. Het lied is ontstaan uit ergernis over een luidruchtige avondlijke opwekkingsbijeenkomst bij Whittier in de buurt. Niet enkel de sprekers maar ook de zang en het geroep stoorde hem. Het verstoorde niet enkel zijn avondrust, maar wrong ook met zijn geloofsbeleving. Hij vond dat die opgewonden sfeer meer leek op een Indisch ritueel (Soma) waarover hij gelezen had - en waar bepaalde brouwsel tot trance en extase moeten leiden - dan op een christelijke bijeenkomst. En na een beschrijving van Derwisjen, Bacchanten en Orphici volgt dan...

  We brew in many a Christian fane
  the heathen Soma still ! 
   Dear Lord and Father of mankind,
   forgive our foolish ways...

Geen kerklied dus, maar een gedicht, dat door adoptie toch in een kerkelijke bundel terecht kwam. De vertaling van Schulte Nordholt is in het eerste couplet veel vromer dan het origineel. Jammer, een gemiste kans. our foolish ways > onze schuld. Daarom het Engelse origineel onderaan de pagina. En waarom niet: Zing het eerste vers gewoon in het ENGELS... Ook niet opgenomen in Liedboek 2013 is gezang 307, het andere lied van Whittier.

De melodie van F.C. Maker is laat 19de eeuws, en nogal sentimenteel (chromatiek). Adriaan Schuurman analyseert dat navenant ('... een erg weke melodie') maar merkt ook op (Compendium Liedboek 1973, col. 1062)
"Men bedenke echter, dat deze zangwijs (mits in rustig tempo en zeer licht gezongen!) wel degelijk de stille aandacht weergeeft, waarvan Whittiers tekst spreekt. Als men ter zake attent is, verliest de melodie haar schijnbaar ordinair karakter." De ervaring geeft Schuurman gelijk. Dat wil zeggen: het lied verwordt tot iets vreselijk ordinairs als je gaat slepen, trekken... Don't watch Nederland Zingt , en al helemaal niet de zogezegd diep doorleefde uitvoeringen die menige zangerd (om van zangeressen nog maar te zwijgen) hiervan - liefst met speciale belichting - ten tonele brengen. Maar als je het rustig en licht zingt (met verende tred so to speak) is de melodie heel trefzeker. een stille stem in 't hart... Dus op die voorwaarde...

Het lied stond ook al in de Proefbundel, 102 gezangen

rest of elton - gezang 463

   
1   O Heer die onze Vader zijt,
vergeef ons onze schuld.
Wijs ons de weg der zaligheid,
en laat ons hart, door U geleid,
met liefde zijn vervuld.

2   Geef dat uw roepstem wordt gehoord,
als eenmaal bij de zee.
Geef dat ook wij uw nodend woord
vertrouwen, volgen ongestoord,
op weg gaan met U mee.

3   O vrede van Tiberias,
o heuvels in het rond,
waar Jezus in het zachte gras
de mensen liefhad en genas,
en in hun midden stond.

4   Leg Heer uw stille dauw van rust
op onze duisternis.
Neem van ons hart de vrees, de lust,
en maak ons innerlijk bewust
hoe schoon uw vrede is.

5   Dat ons geen drift en pijn verblindt,
geen hartstocht ons verwart.
Maak Gij ons rein en welgezind,
en spreek tot ons in vuur en wind,
o stille stem in 't hart.

1 Dear Lord and Father of mankind,
forgive our foolish ways;
reclothe us in our rightful mind,
in purer lives thy service find,
in deeper reverence, praise.

2 In simple trust like theirs who heard
beside the Syrian sea
the gracious calling of the Lord,
let us, like them, without a word
rise up and follow thee.

3 O Sabbath rest by Galilee,
O calm of hills above,
where Jesus knelt to share with thee
the silence of eternity,
interpreted by love!

4 Drop thy still dews of quietness,
till all our strivings cease;
take from our souls the strain and stress,
and let our ordered lives confess
the beauty of thy peace.

5 Breathe through the heats of our desire
thy coolness and thy balm;
let sense be dumb, let flesh retire;
speak through the earthquake, wind, and fire,
O still, small voice of calm!


Hymns for a Pilgrim People: a congregational hymnal page 581