Ik wil mij gaan vertroosten
in Jesu lijden groot.
Al heeft 't gestaan ten boosten,
het mocht nog worden goed.
Al om mijn zondig leven
ben ik met druk bevaän.
Dat wil ik gaan begeven:
o Jesu, zie mij aan!

Mijn zuchten en mijn kermen
zie aan, genadig God!
Eilaas, wil mijns ontfermen,
al heb ik uw gebod
versmaad te meen'ger ure,
ik wil mij beet'ren gaan.
Dit doet mijn herte treuren:
o Jesu, zie mij aan!

De tijd heb ik verloren,
die Gij mij hebt verleend.
Naar U wild' ik niet horen,
in zonden was 'k versteend.
Zeer traag ben ik tot deugden,
al heb ik goed vermaan.
Oorsprong der eeuw'ge vreugden,
o Jesu, zie mij aan!.

Ik wil mij gaan vertroosten

in ’t lijden van mijn Heer,

die zelf bedroefd ten dode

terneerboog keer op keer

en zocht in zijn ellende

naar troost om voort te gaan,

tot hem wil ik mij wenden –

o Jesu, zie mij aan.

Hoe sloeg ik ooit uw woorden

weerspannig in de wind,

wilde niet zien of horen

hoezeer ik werd bemind,

mijn leven liep verloren,

uw stem bracht mij tot staan,

u bidt voor wie u hoonden –

o Jesu, zie mij aan.

Mijn Heer die om mijn zonden
in doem en duisternis
ontluisterd en geschonden
aan 't kruis gehangen is
Al ben ik U onwaardig,
mijn toevlucht is uw naam,
mijn redder, mijn genade –
O Jesu, zie mij aan.