De Heer richt op zijn berg een maaltijd aan

gezang 27

Ook al karakteriseerde Willem Vogel zelf deze melodie als een voorlopige, ik heb 'm altijd meer dan overtuigend gevonden. Waarom deze melodie in 2013 vervangen is, begrijp ik niet. Never change a winning team. Hieronder de versie uit Zingt Jubilate. Daar staat ie nog gewoon. En onder afbeelding de appreciatie van juist deze melodie door Ignace de Sutter (indertijd gepubliceerd in het kerkblad 'Samen' van het bisdom Hasselt)

Ignace de Sutter:

De melodie welke de bekende Cantor van de Oude Kerk te Amsterdam op dit rijke vers componeerde, is ééns temeer één van die ontwapende eenvoudige zangwijzen, die het wonder van «veel muziek op weinig noten» weten te verwezenlijken. Wat de componist hier doet met deze brede Barnard strofe, klinkt de vertrouwde zanger bijna vanzelfsprekend toe. Wie echter de melodie van dichtbij onderzoekt, wordt opnieuw verrast door de soberheid van klankmateriaal waarmede hier gewerkt wordt. Soberheid die, hoe nieuw en persoonlijk ook, van heel dichtbij verwant is met de eenvoud van onze Nederlandse volksliederen uit de bloeiperiode. 
Het ritme van ons lied vertoont op zijn beurt de fijne geschakeerdheid van de mooiste Geneefse psalmmelodieën en doet zelfs aan een Gregoriaanse hymne denken. 
Ook de melodische structuur is hier een wonder van gebalde eenvoud. De vier grote zinsbogen vertonen duidelijk het schema: A-B1-A-B2, waarbij de dalende lijn van de A-zin in een weldoend contrast door een stijgende B-lijn wordt beantwoord. 
Een wel apart boeiend kenmerk van Vogel's melodie, is haar melodisch-ritmische «gespannenheid», die de zanger toelaat deze berijmde Profetie ongeforceerd voor te dragen in een stijl, waarin ingekeerde «meditatie» en getuigende «verkondiging» wonderwel samengaan! Een gedroomd lied door koor en gemeente te dialogeren.

With this I rest my case.